နေ့စဉ်အသုံးချ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အပိုင်း(၈)

နာကျင်မှုကို သိစိတ်နဲ့ခံစားတာနဲ့ မသိစိတ်ကသွားပြီးတော့ 
ခလုတ်တိုက်တာ အများကြီးကွာတယ်
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
နေ့စဉ်အသုံးချ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး အပိုင်း(၈) 
★ (အရှင်ဘုရား တခါတခါကျ Compassion ထဲကနေ မာနကကပ်
ပါပါလာသလိုပဲ ဘုရား)။ အဲဒီ မာနမကြောက်နဲ့၊ အဲဒီမာနတွေ့ပြီဆိုရင် 
တွေ့တာ ဒါက အရမ်းကောင်းတယ်။ ကိုယ် essay ရေးတဲ့အခါမှာ 
ကိုယ့်ရဲ့အမှားကို ကိုယ်မြင်တဲ့ပုံစံမျိုးပဲ။ 

★ အဲဒီအမှားကိုမြင်ပြီဆိုရင် ကိုယ်က ဘာလုပ်ရမှာတုန်း။ အဲဒီအမှားကို
 ပြင်လိုက်ရုံပဲ။ နောက်တစ်ခါ ရေးရင်၊ နောက်တစ်ခါ essay 
ရေးရင် improve ဖြစ်သွားတယ်။ 

★ ဒီတိုင်းပါပဲ မာနဖြစ်ပြီ၊ မခံချင်တဲ့စိတ်ဖြစ်ပြီ၊ မကျေနပ်တဲ့စိတ််ဖြစ်ပြီ၊ 
မလုံမခြုံဖြစ်တဲ့စိတ် ဖြစ်ပြီဆိုရင် အဲဒီအချိန်မှာ Facebook ကြည့်နေတာလေးကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် စက္ကန့်သုံးဆယ်လောက် half a minute ၊ 
စက္ကန့်သုံးဆယ်လောက် အချိန်ပေးပြီးတော့ 
အဲဒီဖီလင်လေးကို ကြည့်နေပါ။ 

★ “သြော် ဒီ ဖီလင်က ဒုက္ခပါလား။ It is burning my heart. 
It is shaking my brain.” အဲဒါလေး အဲဒီလိုကြည့်ပြီးတော့ အဲဒီမာနကို 
ဆင်ခြေဆင်လက် မပေးနဲ့။ အကောင်းအဆိုးမဝေဖန်နဲ့လို့ ဘုန်းဘုန်းပြောတာက တခြားလူတွေကိုလည်း အပြစ်မတင်နဲ့ ကိုယ့်လည်း အပြစ်မတင်နဲ့။ 

 ★ အဲဒီမာနရဲ့ ၀န်ထုပ်ဝန်ပိုး၊ အဲဒီမာနရဲ့ ပူလောင်လေးကိုလည်းပဲ 
ကြည့်နေလိုက်ပါ။ အဲဒီလိုကြည့်နေတယ်ဆိုရင် အဲဒီမာန ဆွဲခေါ်တဲ့ဘက်ကို 
ကိုယ်ပါမသွားဘူး။ You will never get carry to it. (သူများကို 
သနားသလိုလိုနဲ့ ငါက သူတို့ထက်သာတယ် ဆိုတဲ့ စိတ်လေး 
တခါတခါဖြစ်ဖြစ်သွားတာပါ ဘုရား)။ 

★ Compare လုပ်တဲ့စိတ်က အရမ်းအားကောင်းတယ်လေ။ 
လူ့လောကကြီးထဲမှာ အိမ်တိုင်းအိမ်တိုင်း အဲဒီလိုပဲ လုပ်ကြတယ်။ 
(Compassion လုပ်နေရင်းကနေပြီး painful ဖြစ်တာမျိုးကျတော့ရော ဘုရား)။ 

★ Compassion ဆိုတာက pain ကို focus လုပ်တာ။ အဲဒီ pain ကို 
နည်းနည်း နည်းနည်းစီပေါ့နော်၊ ပထမဆုံး တစ်မိနစ်လောက်၊ အဲဒီ pain 
ကိုကြည့်ပြီးတော့ compassion စိတ်ကိုပို့၊ compassion ဘက်ကို စိတ်ပို့
လိုက်တာနဲ့ အဲဒီ pain ပျောက်မသွားပါဘူး။ 

★ ဒါပေမယ့် လူတစ်ဦးက ခံနိုင်ရည် တက်သွားတယ်၊ resilience 
တက်သွားတယ်။ လူအများစုကတော့ အဲဒီ pain ကို အရမ်းကို 
umcomfortable ဖြစ်နေတာကြီးကို မကြည့်ချင်ဘူး။ 

★ Pain မရှိတဲ့ လောကကြီးကို တည်ဆောက်ချင်တာ၊ pain မရှိတဲ့ 
ဘဝကြီးကို တည်ဆောက်ချင်တာ။ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ အဲဒီ pain တွေကို လျစ်လျူရှုထားချင်တယ်။ အဲဒီနေနည်းထိုင်နည်းက အသိဉာဏ်လည်း 
မပေးဘူး၊ EQ လည်း မပေးဘူး။ Pain ကို ignore မလုပ်ရဘူး။ 

 ★ Physical pain လေးအကြောင်း ပြောပြအုန်းမယ်။ ဘုန်းဘုန်း 
တစ်ချို့တရားတွေထဲမှာ ဟောထားတာ ရှိပါတယ်။ ဘုန်းဘုန်း ခြေထောက်
ကျိုးတုန်းကပေါ့နော်၊ စင်ကာပူမှာ ခြေထောက်ကျိုးတုန်းက နေ့ခင်းဆိုရင် 
ဆရာဝန်တွေက သောက်ခိုင်းတဲ့ pain killer ဘုန်းဘုန်းက 
သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ပဲ သောက်တယ်။ 

★ ဘုန်းဘုန်း သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ပဲ သောက်ပြီးတော့ အဲဒီ pain လေးနဲ့ 
အတူနေတယ်၊ အဲဒီလို အတူနေတဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ အဲဒီ stress ဒဏ်ကို 
ခံနိုင်တယ်။ Pain ရှိရင် stress က ရှိတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ pain ကို သိစိတ်နဲ့ 
ခံစားတာနဲ့ မသိစိတ်က သွားပြီးတော့ ခလုတ်တိုက်တာ 
ဒီနှစ်ခုက အများကြီးကွာတယ်။ 

★ သိစိတ်ဆိုတာက conscious mind ကိုယ်က သိသိနဲ့ intentionally သိသိနဲ့ 
အဲဒီ pain ကို သွားပြီးတော့ focus လုပ်တာ။ Focus လုပ်ပြီးရင် အဲဒီ pain ကို 
Universal life ဖြစ်အောင် ဆက်တွေးရတာ။ 

★ Universal life ဖြစ်အောင် တွေးတယ်ဆိုတာက ဒီ pain တွေက 
common humanity ပါလား… common humanity ပါလား။ အဲဒါလေး တွေးတယ်။ 

★ ဥပမာ stanford တက္ကသိုလ်တည်ထောင်တယ်လို့ လူအများလက်ခံထားတဲ့
 Mr and Mrs Stanford လေ သားလေးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။ သားလေးကလည်း 
အရမ်းကို ထူးချွန်၊ အဲဒါ Europe ကို သွားချင်တယ်ဆိုလို့ europe 
သွားကြတာ အဲဒါ ငှက်ဖျားမိလာပြီးတော့ သားလေးဆုံးရော။ 

 ★ ဒါ မိဘတစ်ဦးအနေနဲ့ ဒါကြီးက How can you accept it? 
သားကလည်း တစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ အသက်က ၁၄နှစ်လား ၁၅နှစ်လား။ 
အဲဒီလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အရမ်းကို အနာဂတ်က အများကြီးရှိသေးတာ။ 
အများကြီးရှိပေမယ့် အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာ သူတို့က ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး။ 

★ မတတ်နိုင်တဲ့အခါကျတော့ နောက်ဆုံးကျတော့ ဘယ်လိုလုပ်တုန်းဆို 
သူတို့သားက ပညာတော်တဲ့အခါကျတော့ တခြားလူတွေကိုလည်း သူတို့သားလို သဘောထားပြီးတော့ ပညာတော်အောင် အခွင့်အလမ်းရအောင်ဆိုပြီးတော့ 
stanford တက္ကသိုလ်ကို တည်ထောင်တယ်လို့ ပြောတယ်။ 

★ အဲဒီ စတန်းဖို့ဒ်တ္ကသိုလ် မတည်ထောင်ခင်မှာ ဟားဗဒ်တက္ကသိုလ် 
ရောက်သွားတယ်တဲ့။ သူတို့ ၀တ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားက တဆင့်
စကားကြားရတာပေါ့နော်။ သူတို့ရဲ့ biography မဖတ်ရသေးပါဘူး။ 

★ ဟားဗဒ်က ပရော်ဖက်ဆာက၊ ပရော်ဖက်ဆာကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး 
သူ့ရဲ့အတွင်းရေးမှူးပေ့ါ။ အတွင်းရေးမှူးက Mr နဲ့ Mrs Stanford ကို 
သူရဲ့ ပါမောက္ခကြီးကို သိပ်မတွေ့စေချင်ဘူးတဲ့ ဘာဖြစ်လို့တုန်းဆိုတော့ ၀တ်စားထားတဲ့အဝတ်အစားက ဟောင်းနေလို့တဲ့။ 

★ အဝတ်အစားက သစ်သစ်လွင်လွင် မရှိဘူး။ Smart dress မဖြစ်ဘူးပေါ့။ မဖြစ်တဲ့အခါကျတော့ တော်ရုံတန်ရုံ ဆရာမကြီးမအားဘူး ဘယ်လိုညာလိုပဲ 
ပြောနေတာ။ သူတို့လည်း တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ဒီလိုပဲစောင့်နေတာပေါ့။ 
နောက်ဆုံးကျတော့ တွေ့လိုက်ရတယ်ပေါ့။ 

★ တွေ့ရတဲ့အခါကျတော့ ပါမောက္ခကြီးကိုမေးတယ်တဲ့။ ဟားဗဒ်မှာ 
professorship တစ်ခု တည်ထောင်ဖို့အတွက်ဆိုရင် ပိုက်ဆံကုန်တုန်းဆိုတော့ 
အဲဒါ ပါမောက္ခကြီးက ပြောလိုက်တယ်။ “ဟာ အဲဒီလောက်ပဲလား” တဲ့။ 
“အဲလောက်ပဲဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ တက္ကသိုလ်တစ်ခုလုံး 
တည်ထောင်နိုင်တယ်။” 

★ ဆိုလိုတာက pain ကို accept လုပ်တယ်။ Whatever they did 
in memory of their beloved son. သားကို မမေ့ဘူး။ 

★ အဲဒီတော့ pain ကို embrace လုပ်တဲ့နေရာမှာ အဲဒီ pain ထဲမှာ 
ငါ ထည့်လိုက်မိရင် “ငါတော့ ဘယ်သူ မရှိတော့ဘူး၊ 
ငါ့ သမီးလေး မရှိတော့ဘူး။ 
ငါ့ သူငယ်ချင်း မရှိတော့ဘူး။” 

 ★ လူတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုတစ်ခုခု လာပြောတယ်။ လာပြောတဲ့နေရာမှာ 
pain ကို ကြည့်တာ၊ သူ့ရဲ့ pain ကို အရင်သွားပြီးကြည့်လိုက်ရင် အဲဒီ pain က ကိုယ့်ဆီရောက်မလာဘူး။ “သြော် သူ့ဆီမှာ ဒီလိုဖြစ်နေတာပါလား။ 
စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုဒုက္ခမျိုးဖြစ်နေလဲ မသိဘူး။” “‘ဒါကြောင့် ဒီလိုစကားမျိုးတွေ ထွက်လာပြီးတော့ ငါကလည်းပဲ သူရဲ့ target ဖြစ်နေတယ်။” 

★ အဲဒီလိုလေး ကြည့်တတ်ရင် အဲဒီလူကို compassion ဖြစ်လိုက်ရင် 
ကိုယ့်ရဲ့ pain က သက်သာသွားတယ်။ ဒါက paing ကို ကိုယ်က 
နက်နက်နဲနဲ embrace လုပ်တာ။ We are embracing pain, 
profiling and deeply. We are not running away from that. 
 ကျေးဇူးတော်ရှင်အောက်စဖို့ဒ်ဆရာတော် 
ပါမောက္ခ ဒေါက်တာအရှင်ဓမ္မသာမိ