အိမ်နှင့်လုပ်ငန်းခွင်မှာ လန်းတဲ့စိတ် ဆန်းတဲ့ဦးနှောက်-အပိုင်း(၉) -

သတိပဋ္ဌာန်ရဲ့ အခြေခံကျင့်စဉ်

 ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ 

ပထမပိုင်း - အပိုင်း(၉) - ဓမ္မအမေးအဖြေ 

အိမ်နှင့်လုပ်ငန်းခွင်မှာ လန်းတဲ့စိတ် ဆန်းတဲ့ဦးနှောက် 

👨‍🦳 မေး။ ။ တပည့်တော် တရားမှန်မှန်ရှုမှတ်တဲ့အခါမှာ ဘုန်းဘုန်းပြောသလိုပါပဲ ဝင်လေထွက်လေရှုရင်းနဲ့ ဒေါသစိတ်ဖြစ်လာလို့ရှိရင် မကျေနပ်တာတွေ ပေါ်ပေါက်လို့ရှိရင် register လုပ်လိုက်တယ်၊ ဆက်လုပ်တယ် ပြီးရင် release လုပ်ပါတယ်။

ပြီးခဲ့တဲ့လက တပည့်တော် တရားထိုင်တဲ့အခါ မိမိတရားထိုင်တာကို ပြန်ပြီးတော့ မြင်ရသလိုပေါ့ ရှုခင်းကောင်းကောင်းနဲ့ပေါ်မှာ အဲဒါမျိုးဖြစ်တဲ့အခါမှာလည်း တပည့်တော်က register လုပ်တယ်၊ ဆက်လုပ်တယ်၊ ပြီးတော့ release လုပ်ပြီးတော့ ဝင်လေထွက်လေကိုပဲ ပြန်သွားပါတယ် ဘုရား။ အဲဒါ မှန်ပါသလား မှားပါသလား။

💡 ဖြေ။ ။ ★ မှန်ပါတယ် ဒကာကြီး။ သတိပဋ္ဌာန်ရဲ့ အခြေခံကျင့်စဥ်ကတော့ စိတ်ဆိုတဲ့ screen ပေါ်မှာ ဖန်သားပေါ်မှာ တယ်လီဗေးရှင်း screen ပေါ်မှာ ဘာတွေပေါ်လာတယ်၊ အဲဒီဟာကို သိတာ။ သိအောင်လုပ်တာ။ သိအောင် exercise လုပ်တာ။

★ စိတ်ကို စူးရှအောင် ထက်မြက်အောင် ဒါ sharpening လုပ်တာပေါ့နော် သွေးတာပေ့ါ။ အဲဒီလိုလုပ်ပြီးတော့ ကိုယ်က သိလိုက်တယ်ဆိုရင် ကိုယ်သိလိုက်တဲ့ emotion က ကိုယ့်ရဲ့အတွေးကို hijack မလုပ်ဘူး။ မဟုတ်ရင် hijack လုပ်တယ်။

★ Hijack လုပ်တယ်ဆိုတာ အနုကြမ်းစီးသွားတယ်ပေါ့။ အုပ်စိုးသွားပြီးတော့ အနုကြမ်းစီးသွားတယ်။ dominate လုပ်သွားတယ်။ မကျေနပ်တဲ့ အရာလေးတစ်ခု တွေ့တဲ့အခါမှာ မကျေနပ်တဲ့စိတ်လေး ဖြစ်ရင်၊ အဲဒီ မကျေနပ်တဲ့ စိတ်လေး ဖြစ်နေပြီ၊ အဲဒီစိတ်လေးကို ကြည့်နိုင်ရင် အဲဒီ စိတ်ရဲ့ quality လေးကို သိနေတယ်။

★ “အော် ဒီမှာ ရင်ထဲမှာ သူက အရမ်းကို ကြပ်တည်းလာတယ်၊ အပြစ်တင်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ် negative emotion တွေ ဖြစ်လာတယ်” အဲဒါလေးကို သိတာလေ စက္ကန့်တစ်ဝက်လောက်ပဲလိုတယ်၊ အချိန်အများကြီး မလိုဘူး။ တစ်မိနစ်တောင် မလိုဘူး စက္ကန့် သုံးဆယ်လောက်ပဲ လိုတယ်။

★ စက္ကန့်သုံးဆယ်အတွင်းမှာ အဲဒါတွေကို အကုန်သိတယ်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ကို ၁၅မိနစ် မိနစ်၂၀ တရားထိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ် အဲဒီဟာကို သိတယ်။

★ သိပြီးတော့ သူ့ကို ရန်သူလို့ မြင်မယ့်အစား သဘာဝတရားတစ်ခုအနေနဲ့ လက်ခံပြီးတော့ let go လုပ်လိုက်ရင် သူ့ကို လွတ်လိုက်ရင် သူကဦးနှောက်အပေါ်မှာ permanent impact ဒီလိုထာဝရ အကျိုးသက်ရောက်မှုမျိုး မရှိဘူး။

★ မရှိတဲ့အခါကျတော့ ဘာဖြစ်တုန်းဆိုတော့ ဦးနှောက်က သူက negative ဖြစ်တဲ့ neurones တွေ၊ units တွေ သိပ်မတည်ဆောက်တော့ဘူး။ သိပ်မတည်ဆောက်တဲ့ အခါကျတော့ နောက်တစ်ခါ အဆင်မပြေမှုနဲ့ တွေ့ရင် ကိုယ်က အဆင်မပြေမှုမှန်းတောင်မှ သိပ်မသိတော့ဘူး။

 ★ ဥပမာ ကားကြပ်တယ်ဆိုပါတော့။ ကားကြပ်တာကို ကိုယ်က စိတ်ညစ်လာတဲ့အခါမှာ “စိတ်ညစ်နေပြီ ကားကြပ်လို့ စိတ်ညစ်နေပြီ၊ ဒီမှာ စိတ်တိုလာပြီ။”

★ နောက် ဘေးက လူတွေကို ကြည့်တာလည်းပဲ negative အတွေးတွေ ဝင်လာပြီ၊ ရှေ့က ကားကိုလည်း negative အတွေးနဲ့စတွေးပြီ၊ ဘေးကကားကိုလည်း negative အတွေးနဲ့ နည်းနည်စပြီး အမြင်ကပ်လာပြီ။

★ အဲဒီဟာလေး စိတ်လေးတွေ ပြောင်းလဲတာလေးကို ကိုယ်က ကြည့်ရင် နေ့တိုင်းနေ့တိုင်းကြည့်ရင် နောက်ပိုင်းကျတော့ ကားကြပ်မှန်းကို မသိတော့ဘူး။

★ ကားကြပ်တဲ့ ဒဏ်က သိပ်မရှိတော့ဘူး။ ဒီလမ်းဒီလမ်း သွားတာပဲ ခရီးက ဒီလောက်ပဲ သွားတာပဲ အချိန်ကဒီလောက်ပဲ သုံးတယ်၊ တစ်‌ယောက်က အရမ်းကို စိတ်ဖိစီးမှုဖြစ်တယ်၊ တစ်ယောက်က စိတ်ဖိစီးမှု သိပ်မဖြစ်ဘူး။

★ အဲဒီ စိတ်ဖိစီးမှုဖြစ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က ဦးနှောက်ထဲမှာကိုက အဲဒီ စိတ်ဖိစီးမှုဖြစ်စေတဲ့ neurones တွေ သူ အများကြီး ထုတ်ထားတာ၊ အဲဒီလို ထုတ်နိုင်အောင် စိတ်ညစ်တိုင်း စိတ်ညစ်တိုင်း ဦးနှောက်ထဲမှာ neurones ထုတ်ပေးတာကိုး။

★ Neurones ထုတ်ပေးရုံတင်မကဘူး ပျော်ရွှင်စေတဲ့ neurones တွေကိုလည်း သူက ပျောက်စေတာ။ သူ့မှာ အလုပ်သွားဖို့ ဒီမှာ ကားရှိနေတယ်၊ လမ်းမလျှောက်ရဘူး မိုးမစိုးဘူးဆိုတဲ့ဟာ မေ့နေတယ်။ ပျော်ရွှင်ရမယ့်ဟာကို သူက မေ့နေတယ်။ အဲဒီလို။ ကျေးဇူးတော်ရှင်အောက်စဖို့ဒ်ဆရာတော်

 ပါမောက္ခ ဒေါက်တာအရှင်ဓမ္မသာမိ 🙏🙏🙏